အရည်မျက်နှာပြင်ပေါ်ရှိ မျဉ်းတစ်လျှောက် လုပ်ဆောင်သော အား

နယူတန်/မီတာ (N/m) သို့မဟုတ် ဒိုင်း/စင်တီမီတာ (dyn/cm) ဖြင့် တိုင်းတာသည်။ အရည်ဖလင်နှင့် ထိတွေ့နေသော ရွေ့လျားနိုင်သော ဘေးဘက်ပါသည့် ဘောင်တစ်ခုကို သင်မြင်ယောင်ကြည့်ပါက၊ မျက်နှာပြင်တင်းအားသည် ထိုဘေးဘက်ကို ဆွဲသောအားကို ၎င်း၏အရှည်ဖြင့် စားခြင်းဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ စက်မှုဆိုင်ရာ အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုချက်ဖြစ်သည်။

ပုံသေနည်း- γ = F/L ဤတွင် F = အား၊ L = အစွန်း၏အရှည်

ဥပမာ- ရေ @ 20°C = 72.8 mN/m သည် အစွန်းတစ်မီတာအတွက် 0.0728 N အားကို ဆိုလိုသည်

မျက်နှာပြင်ဧရိယာအသစ် ဖန်တီးရန် လိုအပ်သော စွမ်းအင်

ဂျိုး/စတုရန်းမီတာ (J/m²) သို့မဟုတ် အာ့ဂ်/စတုရန်းစင်တီမီတာ (erg/cm²) ဖြင့် တိုင်းတာသည်။ မျက်နှာပြင်ဧရိယာအသစ် ဖန်တီးခြင်းသည် မော်လီကျူးကြားအားများကို ဆန့်ကျင်လုပ်ဆောင်ရန် လိုအပ်သည်။ ကိန်းဂဏန်းအရ မျက်နှာပြင်တင်းအားနှင့် တူညီသော်လည်း အား၏ရှုထောင့်ထက် စွမ်းအင်၏ရှုထောင့်ကို ကိုယ်စားပြုသည်။

ပုံသေနည်း- γ = E/A ဤတွင် E = စွမ်းအင်၊ A = မျက်နှာပြင်ဧရိယာ တိုးခြင်း

ဥပမာ- ရေ @ 20°C = 72.8 mJ/m² = 72.8 mN/m (တူညီသော ကိန်းဂဏန်း၊ အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုချက် နှစ်မျိုး)

မော်လီကျူးကြားအားများသည် မျက်နှာပြင်အပြုအမူကို ဆုံးဖြတ်သည်

စုစည်းအား- တူညီသော မော်လီကျူးများကြား ဆွဲဆောင်မှု (အရည်-အရည်)။ ကပ်ငြိအား- မတူညီသော မော်လီကျူးများကြား ဆွဲဆောင်မှု (အရည်-အစိုင်အခဲ)။ စုစည်းအား မြင့်မားခြင်း → မျက်နှာပြင်တင်းအား မြင့်မားခြင်း → အရည်စက်များ ပုတီးစေ့များ ဖြစ်ပေါ်ခြင်း။ ကပ်ငြိအား မြင့်မားခြင်း → အရည် ပြန့်ကျဲခြင်း (စိုစွတ်ခြင်း)။ ဟန်ချက်ညီမှုသည် ထိတွေ့ထောင့်နှင့် ဆံချည်မျှင်အားကို ဆုံးဖြတ်သည်။

ထိတွေ့ထောင့် θ: cos θ = (γ_SV - γ_SL) / γ_LV (ယန်း၏ ညီမျှခြင်း)

ဥပမာ- ဖန်ပေါ်ရှိ ရေသည် θ နည်းသည် (ကပ်ငြိအား > စုစည်းအား) → ပြန့်ကျဲသည်။ ဖန်ပေါ်ရှိ ပြဒါးသည် θ မြင့်သည် (စုစည်းအား >> ကပ်ငြိအား) → ပုတီးစေ့များ ဖြစ်ပေါ်သည်။

မျက်နှာပြင်တင်းအားဆိုင်ရာ ပထမဆုံး ပမာဏဆိုင်ရာ စမ်းသပ်မှုများ

ဂျာမန်ရူပဗေဒပညာရှင် ဆက်ဂနာသည် ရေပေါ်တွင် ပေါလောပေါ်နေသော အပ်များကို လေ့လာခဲ့ပြီး ရေမျက်နှာပြင်များသည် ဆန့်ထားသော အမြှေးပါးများကဲ့သို့ ပြုမူသည်ကို သတိပြုမိခဲ့သည်။ သူသည် အားများကို တွက်ချက်ခဲ့သော်လည်း ဤဖြစ်စဉ်ကို ရှင်းပြရန် မော်လီကျူးဆိုင်ရာ သီအိုရီ မရှိခဲ့ပေ။

ထိတွေ့ထောင့်အတွက် ယန်း၏ ညီမျှခြင်း

ဗြိတိသျှ အသိပညာစုံလင်သူ ယန်းသည် မျက်နှာပြင်တင်းအား၊ ထိတွေ့ထောင့်နှင့် စိုစွတ်မှုတို့ကြား ဆက်စပ်မှုကို ဖော်ထုတ်ခဲ့သည်- cos θ = (γ_SV - γ_SL)/γ_LV။ ဤအခြေခံညီမျှခြင်းကို ယနေ့တိုင် ပစ္စည်းသိပ္ပံနှင့် မိုက်ခရိုအရည်စီးဆင်းမှုပညာတွင် အသုံးပြုနေဆဲဖြစ်သည်။

ဖိအားအတွက် ယန်း-လာပလေ့စ် ညီမျှခြင်း

လာပလေ့စ်သည် ΔP = γ(1/R₁ + 1/R₂) ကို ဖော်ထုတ်ခဲ့ပြီး မျဉ်းကွေးမျက်နှာပြင်များတွင် ဖိအားကွာခြားချက်များ ရှိသည်ကို ပြသခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ပူဖောင်းငယ်များသည် ပူဖောင်းကြီးများထက် အတွင်းပိုင်းဖိအား ပိုမိုမြင့်မားရခြင်းအကြောင်းကို ရှင်းပြသည် - အဆုတ်ဇီဝကမ္မဗေဒနှင့် အီမัลရှင်းတည်ငြိမ်မှုကို နားလည်ရန်အတွက် အရေးကြီးသည်။

မျက်နှာပြင်တင်းအား၏ မော်လီကျူးဆိုင်ရာ သီအိုရီ

ဒတ်ခ်ျရူပဗေဒပညာရှင် ဗန်ဒါဝေါလ်စ်သည် မော်လီကျူးကြားအားများကို အသုံးပြု၍ မျက်နှာပြင်တင်းအားကို ရှင်းပြခဲ့သည်။ သူ၏ မော်လီကျူးဆွဲဆောင်မှုဆိုင်ရာ လုပ်ဆောင်မှုက သူ့ကို ၁၉၁၀ ခုနှစ်တွင် နိုဘယ်ဆု ရရှိစေခဲ့ပြီး ဆံချည်မျှင်အား၊ ကပ်ငြိအားနှင့် အရေးကြီးသောအမှတ်ကို နားလည်ရန် အခြေခံအုတ်မြစ်ကို ချပေးခဲ့သည်။

မိုနိုလွှာများနှင့် မျက်နှာပြင်ဓာတုဗေဒ

လန်မျူယာသည် ရေမျက်နှာပြင်ပေါ်ရှိ မော်လီကျူးဖလင်များကို လေ့လာခဲ့ပြီး မျက်နှာပြင်ဓာတုဗေဒနယ်ပယ်ကို ဖန်တီးခဲ့သည်။ သူ၏ မျက်နှာပြင်လှုပ်ရှားပစ္စည်းများ၊ စုပ်ယူမှုနှင့် မော်လီကျူးဦးတည်မှုဆိုင်ရာ လုပ်ဆောင်မှုက သူ့ကို ၁၉၃၂ ခုနှစ်တွင် နိုဘယ်ဆု ရရှိစေခဲ့သည်။ လန်မျူယာ-ဘလော့ဂျက်ဖလင်များကို သူ့အား ဂုဏ်ပြု၍ အမည်ပေးထားသည်။

မျက်နှာပြင်တင်းအားသည် စိုစွတ်မှု၊ ပြန့်ကျဲမှုနှင့် ကပ်ငြိမှုကို ဆုံးဖြတ်သည်-

• ဆေးဖော်စပ်ခြင်း- အလွှာများပေါ်တွင် အကောင်းဆုံး ပြန့်ကျဲမှုအတွက် γ ကို 25-35 mN/m သို့ ချိန်ညှိပါ
• မင်ဂျက်ပုံနှိပ်ခြင်း- စိုစွတ်မှုအတွက် မင်သည် အလွှာထက် γ နည်းရမည် (ပုံမှန် 25-40 mN/m)
• ကိုရိုနာ ကုသမှု- ကပ်ငြိမှုအတွက် ပိုလီမာ မျက်နှာပြင်စွမ်းအင်ကို 30 မှ 50+ mN/m သို့ တိုးမြှင့်သည်
• အမှုန့်အပေါ်ယံအလွှာများ- မျက်နှာပြင်တင်းအား နည်းပါးခြင်းသည် ညီညာမှုနှင့် တောက်ပြောင်မှု ဖွံ့ဖြိုးမှုကို ကူညီသည်
• ဂရပ်ဖီတီဆန့်ကျင် အပေါ်ယံအလွှာများ- γ နည်းပါးခြင်း (15-20 mN/m) သည် ဆေးကပ်ငြိမှုကို တားဆီးသည်
• အရည်အသွေး ထိန်းချုပ်မှု- အသုတ်တစ်ခုမှတစ်ခုသို့ တသမတ်တည်းဖြစ်စေရန် ဒူနွိုင်းလက်စွပ် တင်းအားတိုင်းကိရိယာ

ဆပ်ပြာများသည် မျက်နှာပြင်တင်းအားကို လျှော့ချခြင်းဖြင့် အလုပ်လုပ်သည်-

• ရေသန့်- γ = 72.8 mN/m (အထည်များထဲသို့ ကောင်းစွာ မစိမ့်ဝင်)
• ရေ + ဆပ်ပြာ- γ = 25-30 mN/m (စိမ့်ဝင်သည်၊ စိုစွတ်သည်၊ ဆီကို ဖယ်ရှားသည်)
• အရေးကြီးသော မိုက်ဆဲလ်ပြင်းအား (CMC)- CMC အထိ γ သိသိသာသာ ကျဆင်းပြီးနောက် တည်ငြိမ်သွားသည်
• စိုစွတ်စေသော ပစ္စည်းများ- စက်မှုလုပ်ငန်းသုံး သန့်စင်ဆေးများသည် γ ကို <30 mN/m သို့ လျှော့ချသည်
• ပန်းကန်ဆေးဆပ်ပြာရည်- အဆီဖယ်ရှားရန်အတွက် γ ≈ 27-30 mN/m တွင် ဖော်စပ်သည်
• ပိုးသတ်ဆေး ဖျန်းဆေးများ- အရွက်ဖုံးလွှမ်းမှု ပိုကောင်းစေရန် γ ကို လျှော့ချရန် မျက်နှာပြင်လှုပ်ရှားပစ္စည်းများ ထည့်ပါ

ရေနံနှင့်ရေကြား မျက်နှာပြင်တင်းအားသည် ထုတ်ယူမှုကို သက်ရောက်မှုရှိသည်-

• ရေနံ-ရေ မျက်နှာပြင်တင်းအား- ပုံမှန် 20-50 mN/m
• အဆင့်မြင့် ရေနံပြန်လည်ရယူခြင်း (EOR)- γ ကို <0.01 mN/m သို့ လျှော့ချရန် မျက်နှာပြင်လှုပ်ရှားပစ္စည်းများ ထိုးသွင်းပါ
• γ နည်းပါးခြင်း → ရေနံစက်များ အီမัลရှင်းဖြစ်ပေါ်ခြင်း → ထွင်းဖောက်နိုင်သော ကျောက်တုံးများမှတဆင့် စီးဆင်းခြင်း → ပြန်လည်ရယူမှု တိုးခြင်း
• ရေနံစိမ်း၏ လက္ခဏာရပ်များ- မွှေးရနံ့ပါဝင်မှုသည် မျက်နှာပြင်တင်းအားကို သက်ရောက်မှုရှိသည်
• ပိုက်လိုင်း စီးဆင်းမှု- γ နည်းပါးခြင်းသည် အီမัลရှင်းတည်ငြိမ်မှုကို လျှော့ချသည်၊ ခွဲခြားမှုကို ကူညီသည်
• တွဲလောင်းကျနေသော အရည်စက်နည်းလမ်းသည် ရေလှောင်ကန် အပူချိန်/ဖိအားတွင် γ ကို တိုင်းတာသည်

မျက်နှာပြင်တင်းအားသည် အသက်ရှင်မှုဖြစ်စဉ်များအတွက် အရေးကြီးသည်-

• အဆုတ် မျက်နှာပြင်လှုပ်ရှားပစ္စည်း- အယ်လ်ဗီယိုလာ γ ကို 70 မှ 25 mN/m သို့ လျှော့ချပြီး ပြိုကျခြင်းကို တားဆီးသည်
• လမစေ့ဘဲ မွေးဖွားသော ကလေးများ- မျက်နှာပြင်လှုပ်ရှားပစ္စည်း မလုံလောက်ခြင်းကြောင့် အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ဒုက္ခလက္ခဏာစု
• ဆဲလ်အမြှေးပါးများ- လစ်ပစ်ဒ်နှစ်လွှာ γ ≈ 0.1-2 mN/m (ပြောင်းလွယ်ပြင်လွယ်မှုအတွက် အလွန်နည်းသည်)
• သွေးရည်ကြည်- γ ≈ 50-60 mN/m၊ ရောဂါများတွင် တိုးသည် (ဆီးချို၊ သွေးကြောကျဉ်းရောဂါ)
• မျက်ရည်ဖလင်- အငွေ့ပျံခြင်းကို လျှော့ချသော လစ်ပစ်ဒ်အလွှာပါသည့် အလွှာပေါင်းစုံ ဖွဲ့စည်းပုံ
• အင်းဆက်ပိုးမွှားများ၏ အသက်ရှူခြင်း- အသက်ရှူလမ်းကြောင်းစနစ်သည် ရေဝင်ခြင်းကို တားဆီးရန် မျက်နှာပြင်တင်းအားကို အားကိုးသည်

ရေပệnကောင်များ (Gerridae) သည် ၎င်းတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်အလေးချိန်၏ ၁၅ ဆကို ထောက်ပံ့ရန် ရေ၏ မြင့်မားသော မျက်နှာပြင်တင်းအား (၇၂.၈ mN/m) ကို အသုံးချသည်။ ၎င်းတို့၏ ခြေထောက်များသည် စူပါရေစိုခံ (ထိတွေ့ထောင့် >၁၅၀°) ဖြစ်သော ဖယောင်းကဲ့သို့ အမွေးများဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသည်။ ခြေထောက်တစ်ခုစီသည် ရေမျက်နှာပြင်တွင် ချိုင့်ခွက်တစ်ခု ဖန်တီးပြီး မျက်နှာပြင်တင်းအားက အပေါ်သို့ တွန်းကန်အားကို ပေးသည်။ ဆပ်ပြာထည့်လိုက်လျှင် (γ ကို ၃၀ mN/m သို့ လျှော့ချခြင်း) ၎င်းတို့သည် ချက်ချင်း နစ်မြုပ်သွားသည်။

မျက်နှာပြင်တင်းအားသည် ပေးထားသော ထုထည်အတွက် မျက်နှာပြင်ဧရိယာကို အနည်းဆုံးဖြစ်အောင် လုပ်ဆောင်သည်။ စက်လုံးသည် မည်သည့်ထုထည်အတွက်မဆို အနည်းဆုံး မျက်နှာပြင်ဧရိယာ ရှိသည် (အိုင်ဆိုပယ်ရီမက်ထရစ် မညီမျှခြင်း)။ ဆပ်ပြာပူဖောင်းများသည် ဤအချက်ကို လှပစွာ သရုပ်ဖော်သည်- အတွင်းရှိလေသည် အပြင်သို့ တွန်းထုတ်သည်၊ မျက်နှာပြင်တင်းအားသည် အတွင်းသို့ ဆွဲသည်၊ နှင့် ဟန်ချက်ညီမှုသည် ပြီးပြည့်စုံသော စက်လုံးကို ဖန်တီးသည်။ စက်လုံးပုံမဟုတ်သော ပူဖောင်းများ (ဝါယာကြိုးဘောင်များရှိ ကုဗတုံးများကဲ့သို့) သည် ပိုမိုမြင့်မားသော စွမ်းအင်ရှိပြီး မတည်ငြိမ်ပေ။

မွေးကင်းစကလေးများ၏ အဆုတ်တွင် အဆုတ်မျက်နှာပြင်လှုပ်ရှားပစ္စည်း (ဖော့စဖိုလစ်ပစ်များ + ပရိုတိန်းများ) ပါရှိပြီး ၎င်းသည် အယ်လ်ဗီယိုလာ မျက်နှာပြင်တင်းအားကို ၇၀ မှ ၂၅ mN/m သို့ လျှော့ချသည်။ ၎င်းမရှိပါက အယ်လ်ဗီယိုလီများသည် အသက်ရှူထုတ်သည့်အခါ ပြိုကျသည် (အဆုတ်လေအိတ်ပြားခြင်း)။ လမစေ့ဘဲ မွေးဖွားသော ကလေးများတွင် မျက်နှာပြင်လှုပ်ရှားပစ္စည်း လုံလောက်စွာ မရှိခြင်းကြောင့် အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ဒုက္ခလက္ခဏာစု (RDS) ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ ပေါင်းစပ်မျက်နှာပြင်လှုပ်ရှားပစ္စည်း ကုထုံး (၁၉၉၀ ခုနှစ်များ) မတိုင်မီက RDS သည် မွေးကင်းစကလေး သေဆုံးမှု၏ အဓိကအကြောင်းရင်း ဖြစ်ခဲ့သည်။ ယခုအခါ အသက်ရှင်နှုန်းသည် ၉၅% ကျော်လွန်နေသည်။

ဖန်ခွက်ထဲသို့ ဝိုင်ကို လောင်းထည့်ပြီး ကြည့်ပါ- ဘေးဘက်တွင် အရည်စက်များ ဖြစ်ပေါ်လာပြီး အပေါ်သို့ တက်ကာ နောက်တစ်ဖန် အောက်သို့ ပြန်ကျသည်—'ဝိုင်၏ မျက်ရည်များ'။ ဤသည်မှာ မာရန်ဂိုနီ အကျိုးသက်ရောက်မှု ဖြစ်သည်- အရက်သည် ရေထက် ပိုမိုမြန်ဆန်စွာ အငွေ့ပျံပြီး မျက်နှာပြင်တင်းအား ပြောင်းလဲမှုများကို ဖန်တီးသည် (γ သည် နေရာအလိုက် ကွဲပြားသည်)။ အရည်သည် γ နည်းသော နေရာများမှ γ မြင့်သော နေရာများသို့ စီးဆင်းပြီး ဝိုင်ကို အပေါ်သို့ ဆွဲတင်သည်။ အရည်စက်များ လုံလောက်စွာ လေးလံလာသောအခါ ဆွဲငင်အားက အနိုင်ရပြီး ၎င်းတို့သည် ပြုတ်ကျသည်။ မာရန်ဂိုနီ စီးဆင်းမှုများသည် ဂဟေဆက်ခြင်း၊ အပေါ်ယံအလွှာများနှင့် ကျောက်သလင်းကြီးထွားမှုတို့တွင် အရေးကြီးသည်။

ဆပ်ပြာမော်လီကျူးများသည် အမ်ဖီဖီလစ်ဖြစ်သည်- ရေမကြိုက်သော အမြီး + ရေကြိုက်သော ခေါင်း။ ပျော်ရည်တွင် အမြီးများသည် ရေမျက်နှာပြင်မှ ထွက်နေပြီး ဟိုက်ဒရိုဂျင်နှောင်ကြိုးများကို နှောင့်ယှက်ကာ γ ကို ၇၂ မှ ၂၅-၃၀ mN/m သို့ လျှော့ချသည်။ အရေးကြီးသော မိုက်ဆဲလ်ပြင်းအား (CMC) တွင် မော်လီကျူးများသည် အတွင်း၌ အမြီးများ (ဆီကို ဖမ်းယူသည်) နှင့် အပြင်၌ ခေါင်းများပါသည့် စက်လုံးပုံ မိုက်ဆဲလ်များကို ဖွဲ့စည်းသည်။ ဤသည်မှာ ဆပ်ပြာက အဆီကို ဖယ်ရှားရခြင်းအကြောင်းရင်း ဖြစ်သည်- ဆီသည် မိုက်ဆဲလ်များအတွင်း ပျော်ဝင်ပြီး ဆေးကြောသွားသည်။

ကရမက်ကျောက်သလင်းကို ရေပေါ်သို့ ချလိုက်ပါ၊ ၎င်းသည် လှေငယ်လေးတစ်စင်းကဲ့သို့ မျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် လျင်မြန်စွာ ရွေ့လျားသွားလိမ့်မည်။ ကရမက်သည် အချိုးမညီစွာ ပျော်ဝင်ပြီး မျက်နှာပြင်တင်းအား ပြောင်းလဲမှုကို ဖန်တီးသည် (နောက်တွင် γ ပိုမြင့်ပြီး ရှေ့တွင် နိမ့်သည်)။ မျက်နှာပြင်သည် ကျောက်သလင်းကို γ မြင့်သော နေရာများသို့ ဆွဲသည်—မျက်နှာပြင်တင်းအား မော်တာတစ်ခု! ဤအရာကို ၁၈၉၀ ခုနှစ်တွင် ရူပဗေဒပညာရှင် C.V. ဘွိုင်းစ်က သရုပ်ပြခဲ့သည်။ ခေတ်သစ်ဓာတုဗေဒပညာရှင်များသည် မိုက်ခရိုရိုဘော့များနှင့် ဆေးဝါးပေးပို့ယာဉ်များအတွက် အလားတူ မာရန်ဂိုနီ တွန်းကန်အားကို အသုံးပြုကြသည်။

ဤသည်မှာ အခြေခံ အပူစွမ်းအင်ဆိုင်ရာ ဆက်စပ်မှု ဖြစ်သည်၊ တိုက်ဆိုင်မှု မဟုတ်ပါ။ အတိုင်းအတာအရ- [N/m] = (kg·m/s²)/m = kg/s² နှင့် [J/m²] = (kg·m²/s²)/m² = kg/s²။ ၎င်းတို့သည် တူညီသော အခြေခံ အတိုင်းအတာများ ရှိသည်။ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအရ- 1 m² မျက်နှာပြင်အသစ် ဖန်တီးရန် အလုပ် = အား × အကွာအဝေး = (γ N/m) × (1 m) × (1 m) = γ J လိုအပ်သည်။ ထို့ကြောင့် အား/အရှည်အဖြစ် တိုင်းတာသော γ သည် စွမ်းအင်/ဧရိယာအဖြစ် တိုင်းတာသော γ နှင့် ညီမျှသည်။ ရေ @ 20°C: 72.8 mN/m = 72.8 mJ/m² (တူညီသော ကိန်းဂဏန်း၊ အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုချက် နှစ်မျိုး)။

စုစည်းအား- တူညီသော မော်လီကျူးများကြား ဆွဲဆောင်မှု (ရေ-ရေ)။ ကပ်ငြိအား- မတူညီသော မော်လီကျူးများကြား ဆွဲဆောင်မှု (ရေ-ဖန်)။ စုစည်းအား မြင့်မားခြင်း → မျက်နှာပြင်တင်းအား မြင့်မားခြင်း → အရည်စက်များ ပုတီးစေ့များ ဖြစ်ပေါ်ခြင်း (ဖန်ပေါ်ရှိ ပြဒါး)။ စုစည်းအားနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက ကပ်ငြိအား မြင့်မားခြင်း → အရည် ပြန့်ကျဲခြင်း (သန့်ရှင်းသော ဖန်ပေါ်ရှိ ရေ)။ ဟန်ချက်ညီမှုသည် ယန်း၏ ညီမျှခြင်းမှတဆင့် ထိတွေ့ထောင့် θ ကို ဆုံးဖြတ်သည်- cos θ = (γ_SV - γ_SL)/γ_LV။ စိုစွတ်မှုသည် θ < 90° ဖြစ်သည့်အခါ ဖြစ်ပေါ်သည်၊ ပုတီးစေ့ဖြစ်ပေါ်မှုသည် θ > 90° ဖြစ်သည့်အခါ ဖြစ်ပေါ်သည်။ စူပါရေစိုခံ မျက်နှာပြင်များ (ကြာရွက်) သည် θ > 150° ရှိသည်။

ဆပ်ပြာမော်လီကျူးများသည် အမ်ဖီဖီလစ်ဖြစ်သည်- ရေမကြိုက်သော အမြီး + ရေကြိုက်သော ခေါင်း။ ရေ-လေ မျက်နှာပြင်တွင် အမြီးများသည် အပြင်ဘက်သို့ ဦးတည်သည် (ရေကို ရှောင်ရှားသည်)၊ ခေါင်းများသည် အတွင်းဘက်သို့ ဦးတည်သည် (ရေဖြင့် ဆွဲဆောင်သည်)။ ၎င်းသည် မျက်နှာပြင်ရှိ ရေမော်လီကျူးများကြား ဟိုက်ဒရိုဂျင်နှောင်ကြိုးများကို နှောင့်ယှက်ပြီး မျက်နှာပြင်တင်းအားကို 72.8 မှ 25-30 mN/m သို့ လျှော့ချသည်။ γ နည်းပါးခြင်းသည် ရေကို အထည်များ စိုစွတ်စေပြီး အဆီထဲသို့ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်စေသည်။ အရေးကြီးသော မိုက်ဆဲလ်ပြင်းအား (CMC၊ ပုံမှန် 0.1-1%) တွင် မော်လီကျူးများသည် ဆီကို ပျော်ဝင်စေသော မိုက်ဆဲလ်များကို ဖွဲ့စည်းသည်။

အပူချိန် မြင့်မားခြင်းသည် မော်လီကျူးများကို ပိုမိုသော လှုပ်ရှားစွမ်းအင် ပေးပြီး မော်လီကျူးကြား ဆွဲဆောင်မှုများ (ဟိုက်ဒရိုဂျင်နှောင်ကြိုးများ၊ ဗန်ဒါဝေါလ်စ်အားများ) ကို အားနည်းစေသည်။ မျက်နှာပြင်မော်လီကျူးများသည် အတွင်းသို့ သက်ရောက်သော အသားတင်ဆွဲအား နည်းပါးသည် → မျက်နှာပြင်တင်းအား နိမ့်ကျသည်။ ရေအတွက်- γ သည် °C တစ်ခုလျှင် ~0.15 mN/m လျော့ကျသည်။ အရေးကြီးသော အပူချိန်တွင် (ရေအတွက် 374°C, 647 K) အရည်-ဓာတ်ငွေ့ ကွဲပြားမှု ပျောက်ကွယ်သွားပြီး γ → 0 ဖြစ်သွားသည်။ အော့ဗိုစ်၏ စည်းမျဉ်းက ဤအရာကို ပမာဏဖော်ပြသည်- γ·V^(2/3) = k(T_c - T) ဤတွင် V = မိုလာထုထည်၊ T_c = အရေးကြီးသော အပူချိန်။

အဓိကနည်းလမ်း လေးခု- (1) ဒူနွိုင်းလက်စွပ်- ပလက်တီနမ်လက်စွပ်ကို မျက်နှာပြင်မှ ဆွဲထုတ်ပြီး အားကို တိုင်းတာသည် (အသုံးအများဆုံး၊ ±0.1 mN/m)။ (2) ဝီလ်ဟယ်မီပြား- မျက်နှာပြင်ကို ထိတွေ့နေသော ပါးလွှာသော ပြားကို တွဲလောင်းချထားပြီး အားကို စဉ်ဆက်မပြတ် တိုင်းတာသည် (အမြင့်ဆုံး တိကျမှု၊ ±0.01 mN/m)။ (3) တွဲလောင်းကျနေသော အရည်စက်- ယန်း-လာပလေ့စ် ညီမျှခြင်းကို အသုံးပြု၍ အရည်စက်၏ ပုံသဏ္ဌာန်ကို အလင်းဖြင့် ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာသည် (T/P မြင့်မားသော အခြေအနေတွင် အလုပ်လုပ်သည်)။ (4) ဆံချည်မျှင်တက်ခြင်း- အရည်သည် ကျဉ်းမြောင်းသော ပြွန်ထဲသို့ တက်သွားပြီး အမြင့်ကို တိုင်းတာသည်- γ = ρghr/(2cosθ) ဤတွင် ρ = သိပ်သည်းဆ၊ h = အမြင့်၊ r = အချင်းဝက်၊ θ = ထိတွေ့ထောင့်။

ΔP = γ(1/R₁ + 1/R₂) သည် မျဉ်းကွေးမျက်နှာပြင်တစ်ခု၏ တစ်ဖက်တစ်ချက်ရှိ ဖိအားကွာခြားချက်ကို ဖော်ပြသည်။ R₁ နှင့် R₂ တို့သည် အဓိက မျဉ်းကွေးအချင်းဝက်များ ဖြစ်ကြသည်။ စက်လုံးတစ်ခုအတွက် (ပူဖောင်း၊ အရည်စက်)- ΔP = 2γ/R။ ပူဖောင်းငယ်များသည် ပူဖောင်းကြီးများထက် အတွင်းပိုင်းဖိအား ပိုမိုမြင့်မားသည်။ ဥပမာ- 1 mm ရေစက်တစ်ခုသည် ΔP = 2×0.0728/0.0005 = 291 Pa (0.003 atm) ရှိသည်။ ဤအရာက အမြှုပ်ထဲရှိ ပူဖောင်းငယ်များ အဘယ်ကြောင့် ကျုံ့သွားသည်ကို ရှင်းပြသည် (ဓာတ်ငွေ့သည် ငယ်ရာမှ ကြီးရာသို့ ပျံ့နှံ့သည်) နှင့် အဆုတ်လေအိတ်များသည် မျက်နှာပြင်လှုပ်ရှားပစ္စည်း အဘယ်ကြောင့် လိုအပ်သည်ကို ရှင်းပြသည် (၎င်းသည် ပြိုကျခြင်းမရှိစေရန် γ ကို လျှော့ချသည်)။

ပြဒါး- ခိုင်မာသော စုစည်းအား (သတ္တုနှောင်ကြိုးများ၊ γ = 486 mN/m) >> ဖန်သို့ ကပ်ငြိအား အားနည်းခြင်း → ထိတွေ့ထောင့် θ ≈ 140° → ပုတီးစေ့များ ဖြစ်ပေါ်သည်။ ရေ- အလယ်အလတ် စုစည်းအား (ဟိုက်ဒရိုဂျင်နှောင်ကြိုးများ၊ γ = 72.8 mN/m) < ဖန်သို့ ကပ်ငြိအား ခိုင်မာခြင်း (မျက်နှာပြင် -OH အုပ်စုများနှင့် ဟိုက်ဒရိုဂျင်နှောင်ကြိုးများ) → θ ≈ 0-20° → ပြန့်ကျဲသည်။ ယန်း၏ ညီမျှခြင်း- cos θ = (γ_အစိုင်အခဲ-အငွေ့ - γ_အစိုင်အခဲ-အရည်)/γ_အရည်-အငွေ့။ ကပ်ငြိအား > စုစည်းအား ဖြစ်သည့်အခါ၊ cos θ > 0 ဖြစ်သောကြောင့် θ < 90° (စိုစွတ်ခြင်း) ဖြစ်သည်။

မဖြစ်နိုင်ပါ။ မျက်နှာပြင်တင်းအားသည် အမြဲတမ်း အပေါင်းလက္ခဏာ ဖြစ်သည်—၎င်းသည် မျက်နှာပြင်ဧရိယာအသစ် ဖန်တီးရန် စွမ်းအင်ကုန်ကျစရိတ်ကို ကိုယ်စားပြုသည်။ အနုတ်လက္ခဏာ γ သည် မျက်နှာပြင်များ အလိုအလျောက် ကျယ်ပြန့်လာမည်ဟု ဆိုလိုပြီး အပူစွမ်းအင်ဆိုင်ရာကို ချိုးဖောက်လိမ့်မည် (အန်ထရိုပီ တိုးလာသော်လည်း အများစုအဆင့်သည် ပိုမိုတည်ငြိမ်သည်)။ သို့သော် အရည်နှစ်ခုကြား မျက်နှာပြင်တင်းအားသည် အလွန်နည်းပါးနိုင်သည် (သုညနှင့် နီးပါး)- အဆင့်မြင့် ရေနံပြန်လည်ရယူခြင်းတွင် မျက်နှာပြင်လှုပ်ရှားပစ္စည်းများသည် ရေနံ-ရေ γ ကို <0.01 mN/m သို့ လျှော့ချပြီး အလိုအလျောက် အီမัลရှင်းဖြစ်ပေါ်စေသည်။ အရေးကြီးသောအမှတ်တွင် γ = 0 အတိအကျ ဖြစ်သည် (အရည်-ဓာတ်ငွေ့ ကွဲပြားမှု ပျောက်ကွယ်သွားသည်)။